Bir kahve içemedik Sen'inle!
( Okurken dinlemek isterseniz: Senden daha güzel - Yavuz Akyazıcı Project )
Nedense ortada bir kahve meselesi. Öyle basit bir kahve değil! Hayatını değiştirir insanın bir kahve. Kutsal kahve. Neden beraber bir kahve içmeyi bu kadar putlaştırılmıştı ki? Yoksa küçümsüyor muydu? Veya geçiştiriyor muydu beni hayatından?
Yapma kadın! Yapma. Sıkıldım aşık olmaktan sana. En sevdiğim çaydan bile şekersiz içemiyorum diye vazgeçer oldum. Bu kederle yazarken değmiyor ağzıma içki. Şarkılar ile sarhoş olup başlıyorum vurmaya kalemi kağıda. Bunca senelik arkadaşlığın sonunda, herşey bir kahve yudumu ile değişir miydi? Başka şeyler mi konuşulurdu kahve içerken?Yoksa benim sabahlara kadar üstüne düşündüğüm, senin basit bir cümlen miydi, yarın unutacağın? Bunca yıl sonra değiştirebilir mi bir cafenin sarı ışıkları konuştuğumuz konuları? Oysaki bazen susmak daha özel değil miydi? Çok kez cesaret edebilmiştim ben seninle konuşmaya. Çok konuşurum zaten. Kimse farketmedi konuşurken yüzüne yüzüne bağırdığımı seni seviyorum diye. Ya da herkes farketti ama sen umursamadın. Fakat hiç cesaret edemedim susmaya. Öylece karşına geçip susmaya, gözlerine bakarken. İşte zor olan da buydu zaten, gözlerine bakmak susarken. Belki bir oyun izleriz dedim, belki bir konser dinleriz. Başka yönlere bakar, başka şeyler konuşuruz. Başkalarının hikayelerini paylaşırız. Böylesi daha kolaydı benim için. "Ama bunlar özel şeyler." dedin... Birkaç yudum almadan kutsal kahveden, olmaz. "Hem birkaç yudum ile de bitmiyor mesele, bakabilecek misin susarsak gözlerime?" Hayalini kuruyorum şimdi, dinlerken yatmadan önceki son şarkımı. Sahi ne içersin? İçimden sadece susmaya geldim sen seç demek geliyor. Hayalimde bile beceremiyorum. Kapat çeneni aptal! Olmuyor yapamıyorum. Bir tokat bekledim bunca yıl senden, halen o çarpmadan yüzüme gidemiyorum.
