İlk defa provaya doyamadım...

Sabah uyandım ve beni işe göndermek isteyen aile bireyleri ile savaşmaya başladım...
Tehdit ise "sana para yok" du.
Yılmadım! Gitmedim !

Bütün gün evde pinekledim yinede yeni parçam üzerinde bir türlü çalışmaya başlayamadım...

Bir şekilde kurtuluşa gittim prova oradaydı bu gün... Ama ne prova. Kendimi beğendim açıkçası bu gün. Biraz daha duruşlara dikkat etmem lazım. Ama sahneden seyirciyi gülümsetebiliyorum sanırım artık. En azından göz göze gelebilirim...

Bir ara dayanamadım arkadaşım Selen ile birlikte kızların oyunlarını (Hoviv) seyredeyim dedim... Demez olaydım. Aman kardeşim keşke hep dans etseler de hep islesek... Yani etse de izlesek:P Bir de üstüne 2 kere almasınlar mı ? Keyfime diyecek yoktu hani...

Hoviv adlı oyunumuzda (Çobanlar) küçük bir figürüm var ki benim için çok önemli... Sanırım artık oturttum. Ayrıca Sasun adlı oyunda da yerim kesinleşti çok rahatım... Bu kadar danstan bahsetmişken ayın 18inde uçuyoruz. Seni de Ah Tamar’a bekleriz.

Prova sonra Ari O. kardeşimin çok büyük kıyağı oldu bize. Önce köpeği Pafi'yi aldık. (köpeklerden de çekinirim biraz... =) )Daha sonra bizi arabası ile Bakırköye bıraktı ki güzel bir jestti. Lerna Pafi ile arabadan indi ve severek kendi köpeği Panço'ya gösterdi (Golden). Fakat Panço durumu biraz kıskandı ve sokağa ablası Maral ile inmesine rağmen ikisi birbirine girdi.

Buraya kadar gün süper geçti. Ama gittim geldim bombayı patlattım gene. Dayanamadım "O"na mesaj attım, napayım dayanamadım, zaten iki mesajdan sonra cevap atmaz kolay kolay ki öyle de oldu mesaj hakkı bitti diyorum ben ona: D. Neyse yorgundur herhalde...

Bu günün yazısını da dolmuşta not aldığım satırlar ile sonlandırmak istiyorum.

Ne mutlu bana ki çektiğim en büyük acı kalpte.
Ne mutlu bana ki en büyük derdim sensin.
Ne mutlu bana ki rüyalarımda sen de beni sevebilirsin.
Ne mutlu bana ki seni sevebilecek kadar büyük ve güçlü bir yüreğe sahibim!
Ve hala sağlıklı yaşıyorum.
Seni kaybetmekten çok,
Seni sevememekten korkuyorum!


Harutyun Davulciyan